GÖSTERİ

Ana rahminde çocuk
Ya doğmamış henüz
Ya da korkaktı yaşama

Saniyelerin yutkunduğu plasenta
Yüzünün çatlağından sızmaya çabalayan kan gibi sesi
Ve buruşuktu parmakları

Aklım bir köşede kıvranıp durur
Bir yılan yuvasını bulur

Aralandı gök sonsuza
Zihnin prömiyeri açtı perdeyi
Bu defa batmıyordu neyse güneş
Doğmuyordu da ısrarla
Adımları sayar hala
Göğün tahtaları gıcırdar topuklarında

Bir iki
Derin nefes yeni başladı yenilgi
Üç dört
Kapatır yine sahne hislerimi
Beş altı yedi
Sustu nasılsa seyirci
Tekrar
Bir iki üç
Plie
Döndü etrafında mutluluk
Trajedisi kendinden devdi hınzır
Müziksiz yalnızlık aldı kemanı
Dört beş altı
Parmaklarından doğmamıştı sızı
Yedi
Ve bitti
Yaptı jübilesi
Kaldırdı başını
Yoktu seyircisi
Bir iki üç dört....

lose control

Yine kontrolümü kaybettim. Bunun kaçıncı kez olduğunu bilmiyorum. Ama artık sıkıldım  üzerime yapışmış tozlar var ve ben onları diziyorum toparlayıp yan yana getiriyorum. Onlardan siyah beyaz grinin her tonunu kullanıp bir resim yapıyorum.  Tekrar üzerime yapışıyorlar. Ve bu döngü o kadar sık ve çok tekrarlanıyor ki. Tek istediğim artık bitmesi. Lütfen?