Dedem öldü.
ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi bilmiyorum. boşlukta süzülüyormuşum gibi.
anlamlandıramıyorum. gerçekçi gelmiyor. ben küçükken bir evimiz olmadığı ve lojmanda kalmak zorunda olduğumuz için annem beni dedemlere göndermiş. uzun süre onlarda kaldım. doğru düzgün bir babam olmasa da bir dedem vardı.
Dedem öldü.
yarın cenazesi var. ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilmiyorum. hala gerçekçi değil. akşam yola çıkıyorum. cenazesine.
Dedem öldü.
küçükken sahnede ağlamam gerektiğinde bunu düşünürdüm. bana en çok acı veren ihtimal buydu çünkü. her şeyden herkesten önce. sonra o kadar acı verici gelirdi ki bu düşünce unutmaya çalışırken daha çok ağlardım.
Dedem öldü.
artık sahnede ağlamam gerektiğinde daha acı verici bir şey düşünemiyorum.
Dedem öldü.
ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilmek istemiyorum.
ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi bilmiyorum. boşlukta süzülüyormuşum gibi.
anlamlandıramıyorum. gerçekçi gelmiyor. ben küçükken bir evimiz olmadığı ve lojmanda kalmak zorunda olduğumuz için annem beni dedemlere göndermiş. uzun süre onlarda kaldım. doğru düzgün bir babam olmasa da bir dedem vardı.
Dedem öldü.
yarın cenazesi var. ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilmiyorum. hala gerçekçi değil. akşam yola çıkıyorum. cenazesine.
Dedem öldü.
küçükken sahnede ağlamam gerektiğinde bunu düşünürdüm. bana en çok acı veren ihtimal buydu çünkü. her şeyden herkesten önce. sonra o kadar acı verici gelirdi ki bu düşünce unutmaya çalışırken daha çok ağlardım.
Dedem öldü.
artık sahnede ağlamam gerektiğinde daha acı verici bir şey düşünemiyorum.
Dedem öldü.
ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilmek istemiyorum.
