kaçış

bu aralar o kadar yoğunum ki yapmam gereken zilyon şey var. örneğin şu an bir proje yetiştirmem lazım ama blog yazıyorum. çok mantıklı.
bu seferki biraz düz yazı olacak çünkü içimi dökmeye ihtiyacım var. her şeyle tek başıma mücadele etmekten yoruldum. ilişki, okul, ekonomi, ailenin sorunları, projeler, yazılar, yaşam atölyesi, e tabii mücadele duygusu. sürekli bir eksiklik ve sorumluluklarımı yerine getirmemekten kaynaklı suçluluk duygusu ile yaşıyorum. eskiden olsa kaçabildiğim en uzak yere yolculuk ederdim. ama onun için ekonomim yok hayatla baş etmek zorundayım. ve artık gerçekten yoruldum. keyif alamıyorum hiçbir şeyden. yeterlilik vermeliyim hayata. sıkıldım artık. gerçekten dinlenmek istiyorum. birileri de bana yardım etsin istiyorum. herkesin arkasında olmaktan herkese destek olmaktan buna annem babam dostlarım da dahil. yoruldum. gerçekten yoruldum.

bir de tabii görev edinme güdüsü var. herkesin arkasında durmaya destek olmaya yardım etmeye o kadar alışmışım ki ve onlar da o kadar alışmış ki ben yaslanmak istediğimde çil yavrusu gibi ağılır oldu millet.

ve en çok neyden yoruldum biliyor musunuz? en çok da insanların benim her şeye yetişebileceğimi zannetmesinden yoruldum.

sen yaparsın, mutlaka yetiştirirsin, toparlarsın nasılsa.
android işletim sistemi ile çalışmıyorum a dostlar! yatağıma yatıp bir daha çıkmamak istiyorum. olmuyor.

emizlik yapılacak çünkü akşama insanlar gelecek ayıp olur, proje yapılacak çünkü öğretmenlerin beklentileri fazla büyük, dostların dertleri dinlenecek araları yapılacak, yaşam atölyesi ve tiyatro grubu çalıştırılacak ki bu da onların çalışması gerekenden iki kat fazla çalışmam lazım demek.

sistem çöküşte kim attıysa şu virüsü bi temizleyiverin de uzaya kaçayım.

sevgiler...